ផ្សាយថ្ងៃទី ២៧ វិច្ឆិកា ២០២៣

(កាសែតឯករាជ្យជាតិ ផ្សាយតាមបណ្តាញសង្គម)
កាលពីយូរលង់ណាស់មកហើយ មុននឹងព្រះពុទ្ធត្រាស់ដឹងទៅទៀត មានពួកអ្នកសិក្សាយល់ពីផ្កាយនក្ខត្តប្ញក្ស ដែលមានទំនាក់ទំនង នឹងជីវិតរបស់សត្វលោកយើង ហើយបានរកឃើញពិធីសាស្ត្រមួយ ដើម្បីឲ្យមនុស្សមានសុខភាពល្អ មិនសូវមានរោគាព្យាធិ ដោយពិធីនោះ ទាក់ទងទៅនឹងផ្កាយព្រះចន្ទ ។ យើងបានដឹងហើយថា សមុទ្រយើងមានទឹកជោរទឹកនាច ដោយសារផ្កាយព្រះចន្ទនេះឯង មានការបូមស្រូបទំនាញគ្នារវាងផែនដីយើងនឹងផ្កាយព្រះចន្ទ ទើបធ្វើឲ្យមានចលនាទឹកជោរនិងទឹកនាច ។ ពួកអ្នកតារាវិទូសម័យនោះឃើញថា នៅថ្ងៃ ១៥ កើតពេញបូណ៌មី ខែកត្តិក កាលណាព្រះចន្ទឡើងពេញវង់ រះខ្ពស់ត្រដែតឮដ៏ខាងលើក្បាលយើង ហៅថា ខែត្រង់ ព្រះចន្ទមានទំនាក់ទំនងយ៉ាងខ្លាំងជាមួយនឹងធាតុទឹក ជាពេលដែលព្រះចន្ទនៅជិតផែនដី ជាពេលវេលាដែលធាតុទឹកឡើងខ្ពស់ ក្នុងតម្រាហោរាថា ព្រះចន្ទ ជា ឧច្ច ។ ក្នុងថ្ងៃ ១៥ កើតខែកត្តិក ជាពេលវេលាដែលព្រះចន្ទមកកៀកជិតផែនដីជាងគេក្នុងមួយឆ្នាំ ។ ពេលនោះ បើមុជទឹកនឹងធ្វើឲ្យមានសុខភាពល្អរឹងមាំ ឯអ្នកមានសុខភាពមិនសូវល្អ បើបានមុជទឹកនឹងបានផលធ្វើឲ្យសុខភាពល្អប្រសើរឡើង មានរាងកាយមាំទាំ ។ មួយទៀត មាននិយាយក្នុងព្រះត្រៃបិដកព្រះពុទ្ធសាសនាយើង លេខ ១៤ថា ក្នុងថ្ងៃ ១៥ កើតពេញបូណមី ខែកត្តិក ប្រភេទផ្កាឈូកអាចរីកបានក្នុងពេលយប់ ដោយសារពន្លឺព្រះចន្ទនេះផងក៏មាន ។
យើងខ្ញុំ ចាងហ្វាងការផ្សាយសែតឯករាជ្យជាតិ សូមថ្លែងអំណរគុណយ៉ាងជ្រាលជ្រៅ ដល់អស់លោកអ្នកនាង ដែលបានគាំទ្រ និងចូលចិត្តអានកាសែតឯករាជ្យជាតិ តាមរយៈបណ្តាញសង្គមរបស់យើងខ្ញុំ កាសែតឯករាជ្យជាតិ នឹងខំស្វែងរកព័ត៌មាន ចំណេះដឹងថ្មីៗ ជូនអស់លោកនាងដោយមិនគិតថ្លៃ បើអស់លោកអ្នកនាង ចង់ជួយឧបត្ថម្ភការផ្សាយរបស់យើងខ្ញុំ សូមផ្ញើតាមរយៈគណនី ABA លេខលុយខ្មែរ: 500 708 383 លេខលុយដុល្លារ: 003 662 119
ពួកមនុស្សសម័យនោះ ក៏ចេះតែនាំគ្នាមុជទឹកតៗគ្នា ពីជំនាន់មួយទៅជំនាន់មួយ អស់ពាន់នៃឆ្នាំ រហូតខាងក្រោយមកក៏ក្លាយទៅជារឿងយល់ខុសពេញទំហឹងថា ការមុជទឹកក្នុងថ្ងៃ ១៥ កើតនេះ ជាពិធីមុជទឹកលាងបាបទៅវិញ ដោយសន្មតពិធីនេះ មានឈ្មោះថា សិនានសុទ្ធិ សេចក្តីបរិសុទ្ធិដោយការមុជទឹកលាងបាប ។ ទើបកើតមានពិធីមុជទឹកលាងបាប ដែលមានក្នុងប្រទេសឥណ្ឌាសម័យបុរាណ ។ ឯអ្នករៀនតម្រាហោរា ផ្កាយនក្ខត្តប្ញក្សជំនាន់ក្រោយមិនថា នៅស្រុកខ្មែរ ស្រុកថៃនោះទេ ទោះជាបព្វជិត ជាឃរាវាសក៏ដោយ ឲ្យតែថ្ងៃ ១៥ ពេញបូណ៌មី ខែកត្តិក តែងនាំគ្នាមុជទឹកក្រោមពន្លឺព្រះចន្ទ ដើម្បីឲ្យរាងកាយ មានសុខភាពល្អ មិនមែនជាជំនឿមុជទឹកលាងបាបនោះទេ ជាការយល់រឿងលោកធាតុជាប់ទាក់ទងនឹងព្រះចន្ទជាមួយធាតុទឹក ។
ឯពិធីយល់ថា មុជទឹកលាងបាបនោះ ជាមិច្ឆាទិដ្ឋិ ដូចមានរឿងក្នុងសម័យពុទ្ធកាល ដូចខាងក្រោម : លុះមកដល់កាលព្រះពុទ្ធជាម្ចាស់ត្រាស់ដឹង មានព្រាហ្មណ៍មួយឈ្មោះថា សុន្ទរិកភារទ្វាជព្រាហ្មណ៍ បានចូលទៅគាល់ព្រះពុទ្ធជាម្ចាស់ហើយយាង ព្រះអង្គទៅកំពង់ស្ទឹង ឈ្មោះពាហុកា ដើម្បីយាងព្រះពុទ្ធអង្គទៅស្រង់ទឹកលាងបាប ក្នុងថ្ងៃ ១៥ កើតពេញបូណ៌មី ដែរ ។ ព្រះអង្គត្រាស់សួរថា កិំ ព្រាហ្មណ ពាហុកាយ នទិយា ម្នាលព្រាហ្មណ៍ ប្រយោជន៍អ្វីដោយស្ទឹងពាហុកា ? កិំ ពាហុកា នទី ករិស្សតិ ស្ទឹងពាហុកានោះនឹងធ្វើអ្វីឲ្យ ? ព្រាហ្មណ៍បានក្រាបទូលព្រះអង្គពីការយល់ឃើញរបស់ខ្លួនក្នុងពិធីលាងបាបនោះ ។ ទើបព្រះពុទ្ធអង្គត្រាស់ថា ៖ ពាហុកំ អធិកក្កញ្ច, គយំ សុន្ទរិកំ មបិ,
សរស្សតិំ បយាគញ្ច, អថោ ពាហុមតិំ នទិំ,
និច្ចម្បិ ពាលោ បក្ខន្ទោ, កណ្ហកម្មោ ន សុជ្ឈតិ។
ជនពាលមានកម្មអាក្រក់ (ក្នុងសន្តាន) បើទុកជាចូលទៅកាន់ស្ទឹងពាហុកាក្តី កាន់កំពង់ឈ្មោះអធិកក្កៈក្តី កាន់កំពង់ឈ្មោះគយាក្តី កាន់ស្ទឹងឈ្មោះសុន្ទរិកាក្តី កាន់ស្ទឹងឈ្មោះសរស្សតីក្តី កាន់កំពង់ឈ្មោះបយាគៈក្តី ឬក៏កាន់ស្ទឹងឈ្មោះពាហុមតីក្តី អស់កាលជានិច្ច ក៏នៅតែមិនស្អាតឡើយ ។
កិំ សុន្ទរិកា ករិស្សតិ កិំ បយាគា កិំ ពាហុកា នទី
វេរិំ កតកិព្វិសំ នរំ ន ហិ នំ សោធយេ បាបកម្មិនំ។ ព្រោះថាស្ទឹងឈ្មោះសុន្ទរិកា នឹងធ្វើអ្វីឲ្យ កំពង់ឈ្មោះបយាគៈ នឹងធ្វើអ្វីឲ្យ
ស្ទឹងឈ្មោះពាហុកា នឹងធ្វើអ្វីឲ្យ ព្រោះថា ស្ទឹងឈ្មោះសុន្ទរិកាជាដើម មិនដែលលាង ជំរះសត្វមានពៀរ មានបាបកម្មដ៏ក្លៀវក្លា ដែលខ្លួនធ្វើហើយ មានកម្មដ៏លាមកនោះ ឲ្យស្អាតបានឡើយ ។
សុទ្ធស្ស វេ សទា ផគ្គុ សុទ្ធស្សុបោសថោ សទា
សុទ្ធស្ស សុចិកម្មស្ស សទា សម្បជ្ជតេ វតំ
ឥធេវ សិនាហិ ព្រាហ្មណ សព្វភូតេសុ ករោហិ ខេមតំ។
ផគ្គុនីនក្ខត្តប្ញក្សតែងមានសព្វ ៗ កាល ដល់បុគ្គលដែលមិនមានកិលេស (អដ្ឋកថា-និក្កិលេសស្ស និច្ចំ ផគ្គុនីនក្ខត្តំ) ឧបោសថ តែងមានសព្វ ៗ កាល ដល់បុគ្គលដែលបរិសុទ្ធ ការកាន់យកនូវវត្ត តែងសម្រេចសព្វ ៗ កាល ដល់បុគ្គលដែលបរិសុទ្ធ មានកម្មដ៏ស្អាត ។